تأثیر بکارگیری رژیم رفع آلودگی دهانی – حلقی انتخابی (sod) بر کلونیزاسیون دهان و حلق بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

زمینه و اهداف: کلونیزاسیون باکتری های  گرم منفی و قارچ ها  در اورفارنکس  بیماران  بستری در icu و آسپیراسیون این ترشحات، فرایند  مهمی در ایجاد پنومونی آسپیراسیون در این بیماران است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر بکارگیری رژیم رفع آلودگی دهانی – حلقی انتخابی (sod) بر میزان کلونیزاسیون دهان و حلق  بیماران بستری در icu می باشد. مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی 60 نفر از بیماران بستری در icu  بطور تصادفی در دو گروه آزمون و  شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. از بدو بستری  برای تمام بیماران دهانشویه روتین با محلول نرمال سالین 9/0% qid اجرا و24 ساعت بعد  با انجام کشت از دهان و حلق میزان کلونیزاسیون اندازه گیری گردید. بلافاصله پس از کشت برای گروه آزمون، رژیم رفع آلودگی دهانی- حلقی  انتخابی (sod)(خمیر حاوی  پلی میکسین 2% ، توبرامایسین 2% و آمفوتریسین 2%)  به مدت  یک هفته  بکار گرفته شد. در گروه  شاهد دهانشویه روتین ادامه یافت. پس از یک هفته، کشت دوم درهر دو گروه انجام و میزان کلونیزاسیون بررسی و مقایسه شد. یافته ها: پس از یک هفته بکارگیری رژیم  sod ، میزان  کلونیزاسیون  در گروه آزمون از 10 مورد مثبت در کشت نوبت اول به 4 مورد در کشت نوبت دوم کاهش یافت و در گروه شاهد 8 مورد مثبت در کشت نوبت اول  به 18 مورد در کشت نوبت دوم افزایش یافت. نتایج ازمون های اماری نشان داد که اختلاف  دو گروه در این زمینه از نظر آماری با  002/0 = p  معنی دار بود. نتیجه گیری: در این مطالعه  شستشوی دهان با رژیم sod (خمیر حاوی  پلی میکسین 2% ، توبرامایسین 2% و آمفوتریسین 2%) هر 6 ساعت به مدت یک هفته در بیماران بستری در بخش icu، بطور معنی داری منجر به کاهش میزان کلونیزاسیون دهان و حلق در مقایسه با گروه کنترل گردید، لذا بکارگیری آن در بیماران  بستری  در icu توصیه می گردد.